achtergrond informatie

Bij trouwen horen trouwringen maar waarom?

Bij trouwen horen ringen, voor de meeste mensen zelfs gouden ringen want je trouwt maar 1 keer is een veel gehoorde reden. Logisch misschien ook, tenslotte wil je de ring de komende 40 jaar dragen en het klopt inderdaad dat goud harder is dan zilver en dus langer meegaat, minder slijt en minder krast. Waar komt de traditie vandaan dat we trouwringen dragen, we doen het overal ter wereld, trouwen met een trouwring. Het symbool dat je een partner hebt, maar waar is dat begonnen?

de geschiedenis van de trouwring

Een trouwring is een eeuwige cirkel, het symbool voor de eeuwigheid. Een trouwring mag daarom geen soldeerdraad hebben tenslotte zou dat de eeuwige cirkel doorbreken. Een trouwring wordt gemaakt uit 1 stuk goud. Een trouwring heeft geen begin of eind en symboliseert daarmee de oneindige verbondenheid tussen de man en de vrouw. Het gat in de ring is het symbool van de doorgang naar alle gebeurtenissen in het leven van de drager. In Nederland zijn trouwringen vaak van goud, zilver, platina of een combinatie hiervan. Romeinse echtparen kozen vaak voor een ring van ijzer.

De Nederlandse traditie van het uitwisselen van trouwringen hebben we geërfd van de Romeinen. Zij gaven elkaar bij het trouwen een trouwring als officiële belofte van trouw. Daarnaast was het een duidelijk statement dat man en vrouw aan elkaar zijn verbonden en dus niet meer vrij zijn.

De trouwring was vroeger een geschenk van de man aan zijn aanstaande vrouw. Hij zocht de ring uit en gaf hem aan zijn vrouw. Tot ver in de 20e eeuw waren in de Westerse wereld alleen vrouwen geacht trouwringen te dragen; in de Verenigde Staten droeg slechts minder dan een zesde van alle mannen een trouwring. Zodra de 2e Wereldoorlog uitbrak kwam plotseling verandering in deze gewoonte: mannen die hierdoor voor langere tijd van hun vrouwen gescheiden werden – en reden hadden aan te nemen hen nooit meer terug te zien – begonnen uit romantische overwegingen trouwringen te dragen met de gedachte dat ze zo hun grote liefde met zich mee droegen. Dit gebaar van liefde en genegenheid werd door latere generaties overgenomen en tegenwoordig is het dragen van een trouwring voor de overgrote meerderheid van mannen in de Westerse wereld de gewoonste zaak van de wereld.

aan welke hand draag je je trouwring?

In de meeste landen en culturen wordt de trouwring tegenwoordig links gedragen. De oude Egyptenaren dachten namelijk dat vanuit de ringvinger van de linkerhand de ‘Vena Amoris’ (de ader van liefde) rechtstreeks naar het hart liep. Sindsdien is het gebruik van het dragen van trouwringen om de linker ringvinger gemeengoed geworden, en ook in onze moderne tijd gelooft een groot deel van de wereldbevolking in het romantische idee dat trouwringen een rechtstreekse verbinding met het hart maakt.

In Nederland dragen de meeste mensen hun trouwring ook links al is het voor protestanten weer gebruikelijk om de trouwring rechts te dragen.

 

 

Zirkoon, Zirkonium, zirkonia

 

Zirkoon, zirkonium, zirkonia, CZ… Volgt u het nog?
Zirkoon is één van de meest onbegrepen edelstenen die we kennen. Het wordt verward met zirkonia, met CZ en dan is er ook nog het metaal zirkonium.
Laten we bij het begin beginnen.

Zirkonium

Zirkonium is een scheikundig element en valt onder de metalen, net als bijvoorbeeld goud, titanium of platina. Dit betekent dat het is opgebouwd uit enkel zirkoniumatomen en geen combinatie is van verschillende stoffen. Het is licht, sterk en warmgrijs van kleur.

Ondanks dat men tot nu toe geen biologische noodzaak heeft ontdekt, bevat het menselijk lichaam gemiddeld 250 milligram van het spoorelement zirkonium.

Bij verhitting vormt op het metaal een harde zwarte oxidelaag die u misschien wel kent uit de sieradenwereld.

Zirkoon

Zirkoon is zirkoniumsilicaat, oftewel een combinatie van zirkonium, silicium en zuurstof. Omdat zirkonium (het metaal) niet puur voorkomt, wordt het vooral gewonnen uit zirkoniumsilicaat van niet-edelsteenkwaliteit. Slechts een heel klein deel van het zirkoniumsilicaat in onze aardkorst vormt kristallen die groot en helder genoeg zijn om gebruikt te worden als edelsteen. Sommige zirkonen verliezen over miljoenen jaren hun kristalstructuur, waardoor ze verkleuren naar ondoorzichtig bruingroen en geelgroen.

Zirkoniumsilicaat wordt veel toegepast in industrieën waar harde, hittebestendige materialen nodig zijn die chemisch bestendig zijn zoals in de chirurgie, ruimtevaart en kernreactoren.

Zirkonia en CZ

Zirkonia, scheikundig gezien zirkonium dioxide, is een door de mens gemaakt materiaal bestaand uit zirkonium en zuurstof in oxidevorm. Als men dit mineraal laat uitkristalliseren vormt het monokliene kristallen. Om het optisch meer de eigenschappen van diamant te geven en omdat het sterker is, forceert men de groei tot kubische kristallen. Daarom is het ook wel bekend als kubische zirkonia of in het Engels CZ (cubic zirconia). Het wordt in grote aantallen geproduceerd en vooral gebruikt als goedkope imitatie van diamant.

Ook kan dit mineraal aan keramische materialen worden toegevoegd om deze harder te maken, keramische messen bijvoorbeeld, of in schuurpapier gebruikt worden.

In 1937 ontdekten twee Duitse mineralogen in een zirkoon piepkleine vreemde kristallen. Omdat ze dachten dat deze kristallen een natuurlijk onderdeel vormden van het verval in kristalstructuur, kregen ze geen eigen naam. Pas veel later werd bevestigd dat het om natuurlijke kubische zirkonia ging! Het bestaat dus wel in de natuur maar is zo verschrikkelijk zeldzaam dat er maar enkele gevallen bekend zijn.

De monokliene vorm van zirkonium dioxide vormt het mineraal Baddeleyiet, genoemd naar zijn ontdekker Joseph Baddeley. Ook dit is zeer zeldzaam en een echt verzamelaarsmineraal.

Om het in één zin samen te vatten: zirkonium is een metaal, zirkonia een edelsteensimulant en zirkoon die prachtige edelsteen in blauw, wit en warme aardetinten.

 

zirkonia

zirkoon

zirkonium